- ابراهیم بن ولید(اِ مِ نِ وَ)
ابن عبدالملک، سیزدهمین خلیفۀ اموی. در سال 126 ه. ق. بخلافت رسید. در 132 هنگام هزیمت در جنگ با ابومسلم مروزی در نهرزاب نزدیک موصل غرق شد
معنی ابراهیم بن ولید - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(اِ مِ نِ وَ)
لغت نامه دهخدا
ابواسحاق اشبیلی. از مشاهیر علمای اندلس و شیخ قرّاء عصر خویش است. وفات او به اسکندریه در سال 654 ه. ق. روی داد
(اِ مِ نِ شَ)
لغت نامه دهخدا
یکی از امرای دولت بنی حفص است. وی در اواسط قرن هشتم هجری مدتی بر تونس استیلا یافته و مستقلاً حکومت راند. چون پدرش ابوبکر بن ابی الخطاب را سلطان ابوالبقا بقتل رسانیده بود از اینرو به شهید ملقب گشته است
(اِ مِ نِ سَ)
لغت نامه دهخدا
ابواسحاق رفاعی. نحوی و ادیب. از کودکی کور بود و در جامع واسط بدرس عبدالغفار حصبی حاضر میشد. از واسط به بغداد رفت و نزد سیرافی نحوی معروف، بتکمیل نحو پرداخت آنگاه بواسط برگشت و بتدریس مشغول شد و چندی بزبید بود. شهرت داشت که شیعی مذهب است و بدان جهت آزار بسیار میدید. او در سال 411 ه. ق. درگذشت
(اِ مِ نِ عَ)
لغت نامه دهخدا
ابن حسن بن محمد بن صالح عاملی کفعمی، ملقب به تقی الدین. عالم شیعی از مردم جبل عامل. در قرن نهم هجری میزیسته و از کتب او جنه الامان الواقیه وجنه الایمان الباقیه معروف به مصباح کفعمی که در سال 895 ه. ق. تألیف کرده مشهور است و دیگر نهایهالادب فی امثال العرب و کتاب فی فروق اللغه و قصاید کتاب نور حدقهالبدیع در شرح بعض قصاید عربی و کتاب النحله و رساله ای در علم بدیع و رساله ای در تاریخ وفیات علما و چندین کتاب در ادعیه و اوراد مانند البلدالامین و المنتقی فی العوذ و الرقی و غیر آن. (از روضات)